مقایسه ی خود واقعی، خود ایده آل و خود بایسته در نوجوانان با و بدون سابقه ی کیفری

مقدمه: نوجوانان بنا به دلایل متعدد به عنوان یکی از اقشار آسیب پذیر جامعه در معرض ابتلا به انوع عوارض و آسیب­های اجتماعی هستند. این مطالعه با هدف مقایسه­ی بین خود واقعی، خود ایده­آل و خود بایسته در نوجوانان با و بدون سابقه­ی کیفری شهر اصفهان انجام شد. روش­ کار: در این مطالعه­ی مقطعی در سال 1391، 79 نفر از افراد 18-15 ساله­ی مرکز اصلاح و تربیت و 120 نفر از دانش­آموزان بدون سابقه­ی کیفری مشغول به تحصیل در دبیرستان­های اصفهان بودند که از نظر سن با گروه اول همسان­سازی شده بودند، مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده­ها پرسش­نامه­های اطلاعات جمعیت­شناختی و 27 سئوالی خودگسستگی بود. داده­ها با نرم­افزار spss و آزمون­هایآنکووا، آنووا، مجذور خی و تی مستقل تحلیل شدند. یافته­ ها: در گروه بزهکار میانگین و انحراف معیار نمره­ی خود واقعی 82/13±08/63، خود ایده­آل 34/15±97/80، خود بایسته 14/14±77، تفاوت خود واقعی و ایده­آل 17/18± 89/17-، تفاوت خودواقعی و بایسته 09/17± 92/13- و در نوجوانان بدون سابقه، نمره­ی خود واقعی 33/9±63/73، خود ایده­آل 69/14±35/79، خود بایسته 56/15±07/75، تفاوت خود واقعی و ایده­آل 17/15± 07/6- و تفاوت خود واقعی و بایسته 33/16± 31/1-بود. میانگین نمره­ی خود واقعی در گروه بدون سابقه به طور معنی­داری بالاتر بود(001/0>p) اما اختلاف میانگین نمره­ی خود بایسته (36/0=p) و خود ایده­آل (45/0=p) در دو گروه معنی­دار نبود. نتیجه­ گیری: نمره­ی خود واقعی در نوجوانان با سابقه­ی کیفری کمتر از نوجوانان بدون سابقه ارزیابی گردید لذا برنامه­ریزان آموزشی و اولیای مدارس بایستی رویکرد آموزشی متناسبی با توجه به خود واقعی برای حفاظت از نوجوانان در برابر رفتار بزهکارانه اتخاذ نمایند.